თაველივით ოქროს სხივებს მაყრის,
ზევით მაღლა ხეთა ჩრდილი მოჩანს,
ბუ გაჰყვირის, როგორც ძველი ჩარჩი.
ამჩატდება ჩემი სული, იფრენს,
აღარ უჩანს ღამეს, მგონი, ბოლო,
გათენდება, გათენდება მაინც
და ტოროლა შეასრულებს სოლოს.
მზე მიმიღებს დობილად და შვილად,
ახლა ვიცი ის დამაყრის სხივებს,
ვყვარებივარ მზესაცა და მთვარეს,
ამ ორიდან მაინც მთვარეს ვირჩევ.
No comments:
Post a Comment