სულს შემოსულხარ სასოებავ, დიდი იმედით,
ცაში გალობენ და ცეკვავენ ქერუბიმები,
მაგრამ რად არის ჩემი გული ასე დახშული,
რად ენატრება სხვა ტანჯვა და სხვა გაზაფხული?
რად არ ნებდება წვიმის წვეთებს ციდან გადმოღვრილს,
რატომ იზიდავს სიყვარულის საცხი ალუბლის,
გრიგალებსა და ქარიშხალში პოულობს შვებას
და მაშინ იცხრობს ამქვეყნიურ ამაო ვნებას.
No comments:
Post a Comment