"საქართველოს პოეტებს!
ისევ მელის, ისევ მელისმოშრიალე ჭადრები,
სუნთქავს, ფეთქავს ლურჯი ჭალა,
საამურად სასმენი.
მოჟღურტულე ჩიტუნები
ერთურთს ეჯიბრებიან,
განა მე ვარ მარტო ტყეში,
ირემი და შველია,
მინდა, "ლილე" შემოვძახო,
მადლი ვუძღვნა ამ მიწას,
სადაც ქვეყნის წმინდანების
მზის აკვნები დაირწა,
უხარიათ, ალბათ, დევებს
ტყეში ჩემი წანწალი,
მიყვარს ხეთა ანდამატი,
ყველა მათი ნათალი,
ისევ მელის, ისევ მელის
მე სამშობლოს ველები,
ყაყაჩოთა ალისფერი,
ზღვათა ლურჯი ტევრები,
ამოვკრიფავ ზურმუხტ-ლალებს,
მინდორში რომ ფენია,
სიყვარულის გვირგვინს დავწნავ,
თქვენთვის მომირთმევია."
No comments:
Post a Comment