დარდიანი მივყვებოდი...

დარდიანი მივყვებოდი ქუჩებს ლურჯად ნისლიანს,
ანათებდა ნათურები, მე რომ არ ამინთია,
ციმციმებდნენ, მივამსგავსე ღამის ციცინათელებს,
უცებ გამოვიამინდე, აღარც წვიმა მასვეელებს.
პეპლის ფრთები შემოვისხი და იქიდან გავფრინდი,
ხელს არ მიშლის ღრუბლის ჩრდილი, აღარც ცუდი ამინდი.

        ---------------------------------

მივაკითხე ცაზე მზეს და საყვედური ვუთხარი,
ნუთუ, უნდა ამოარტყა საქართველოს ჩიტლაყი?!
იმან ნაზად გამიღიმა, თან გარკვევით ამიხსნა,
შენი ქვეყანის მინდორ-ველი იყიდება დახლიდან,
თუკი გონს არ მოეგებით, არ შეგრჩებათ ვენახი,
თქვენთვის აღარ იარსებებს არც გორი, არც სიღნაღი.