ნუ დამტოვებ უიმედოდ,
მომანათე სხივი, მზეო,
მე ხომ ჭიამაია ვარ,
სიყვარულით გული ზეობს.
მინდა მეცვას ფერიების კაბა,
გაზაფხულის ყვავილების ფერი,
ავირიო ნაკვალევი მთაში,
წყაროს თავთან დამხვდებოდეს დევი...
ბარის ამბავს ვეტყოდი და ისიც
მოყვებოდა აუხდენელ ზღაპარს,
მერე ერთად მოვივლიდით ტყეებს, -
ვისწავლიდით სიყვარულის ანბანს.
მისამღერი:
მე ხომ ჭიამაია ვარ, მე ხომ ჭიამაია ვარ,
მე ხომ ჭიამაია ვარ, მე ხომ ჭიამაია ვარ.
სანთლად ანთებული ვივლი,
სადაც კაცის გული მზეობს,
ცხრა ზღვას, ცხრა მთას გადავივლი,
დაგინახო, ჩემო მზეო!
მინდა მეცვას ფერიების კაბა,
გაზაფხულის ყვავილების ფერი,
ავირიო ნაკვალევი მთაში,
წყაროს თავთან დამხვდებოდეს დევი...
ბარის ამბავს ვეტყოდი და ისიც
მოყვებოდა აუხდენელ ზღაპარს,
მერე ერთად მოვივლიდით ტყეებს, -
ვისწავლიდით სიყვარულის ანბანს.
მისამღერი:
მე ხომ ჭიამაია ვარ, მე ხომ ჭიამაია ვარ,
მე ხომ ჭიამაია ვარ, მე ხომ ჭიამაია ვარ.
No comments:
Post a Comment