Friday, July 3, 2020
მოგონებებიდან (2020, 2 ივლისი)
დღეს დეზერტირების ბაზარში ვიყავი, ტყემალს ვყიდულობდი, მოხუცი ქალი მომიახლოვდა მწვანე წიწაკებით ხელში, ხუთ-ხუთი ცალი აეცვა ძაფზე, ლარად ყიდიდა, ბებრული ღიმილით შემომაძლია საქონელი, ტყემალზე დაგჭირდებაო, ვკითხე, რამდენი წლის ბრძანდებით-მეთქი, 90 წლისაო, არც დავფიქრებულვარ, ვიყიდე ერთი აცმა, თუმცა თათრის ქალებისგან იმავე ფასად ორჯერ-სამჯერ მეტს ვიყიდიდი, ერთი მხრივ, გამეხარდა, რომ ამ ქალბატონს ამდენი ჯანი შერჩენია, ხალხი იტრიალოს, ივაჭროს, დააინტერესოს ადამიანები, მეორეს მხრივ, რამდენად უჭირს, რომ სახლი მიუტოვებია და გარეთ გამოსულა ლუკმა-პურის საშოვნელად. სულ ვფიქრობ, რით არ გვეღირსება ქართველებს ნორმალური ცხოვრება და როდემდე გაგრძელდება ეს ყოველივე?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment