გამახსენდა, დავდიოდი შენს ქუჩაზე,
შევცქეროდი შენს სახლს, ყურეს, აივანს,
წვიმა თვალებს უსასობით ამივსებდა,
ვერ ვუძლებდი უშენობის კაეშანს.
იმღვრეოდა ბინდისფერში შენი სახე,
წამწამები, ძოწიფერი ტუჩები,
და დღეს უკვე უსასრულოდ ის მაწამებს,
რომ უდროოდ დავიწყვიტეთ გულები.
მისამღერი: გამახსენდა დავდიოდი შენს ქუჩაზე,
წვიმა თვალებს უსასობით მივსებდა,
გამახსენდა ღამეები ვნებიანი,
ვირეოდით ერთმანეთში ნისლებად.
მახსენდება ღამეები ვნებიანი,
სისხლი ჩქეფდა თუ ლიახვის ტალღები,
მე, შენ, ღამემ ერთმანეთი გავიცანით,
სიყვარულის ავაფრინეთ აფრები.
ახლა მარტო დავაბიჯებ შენს ქუჩაზე,
ნისლისფერმა შენი სახეც დაფარა
და ერთი რამ დარჩა სახლზე დროის ურჩი,
ძველ კედელზე მორიალე ქანქარა.
No comments:
Post a Comment