გადავხვევივარ ხეებს და კორძებს ხელით ვეხები
და ვეფერები, როგორც ჩემს შვილებს, ტანზე გამოსხმულთ,
მკლავს მდუმარება მშობლიური ტყის, ყმუილჩართული,
გამტყდარა ვერხვი, ახალი ნერგი უცხოა ჩემთვის,
ძველ ფესვზე გამოსულს რა როლი აქვს, აღარც კი ესმის,
ბებერის გვერდზე პატარა ნერგთან მეც ვიღებ "სელფის",
იმედს ვიტოვებ, რომ ის ოდესმე რაღაცას შეცვლის
და ტყეს მშობლიურს კვლავ შეამკობს ზურმუხტისფერით.
No comments:
Post a Comment