თავზე დამატყდა თოვა და ნდომა

თავზე დამატყდა თოვა და ნდომა, -

ბავშვებთან ერთად გუნდებით ხელში

დავსეტყვო სახლთან პატარა გორა,

ციგებზე მსხდომებს თოვლს ვაყრი პეშვით.
მინდა, დავბერტყო ტვირთისგან ხენი,
ხელისგულებით გავწმინდო ბუჩქი,
პირში ჩავიდო ყინვის ლოლუა,
შაქარლამაა ის დღესაც ჩემთვის.
სახლში მისულებს ხელს გვითბობს მამა,

სულს ჩაუბერავს თითოეულ სისხლძარღვს,

დედა გაგვაძრობს ნესტიან წინდებს,

დალოცავს მქსოველს და ძაფის მთრთილავს.

თავზე დამატყდა ფანტელთა გროვა,

ვხუჭავ თვალებს და ვერ ვხედავ ზეცას,

თვალებს მიფარავს ფიფქების ჯარი,

ცრემლებში ტყდება, ვით დროთა კვეთა.