დარი იდგა

დარი იდგა, დარიანულს უმღეროდა ვაჟი ასულს,

ამას ჯაჭვი ამძიმებდა, უნდომ ბედი ვიღას ანდოს?

ახლა ისევ მონატვროდა უდაბნოში ხეტიალი,

პირამიდის გვერდზე წოლა, ვნების ცეცხლი, ვნების ალი, 

ბედაურით ლაღი ქროლვა და სახეში მტვერი ქარის,

მარჯნის ჯაჭვის ტარებისგან დაღლილიყო ნაზი ქალი.