დაარბევს ქარი ფოთოლთა კრებას,
თავის ტუსაღებს გარს დასტრიალებს,
ზოგს - შავ მიწაში მიუჩენს ბინას,
ზოგს - ნაგვის ყუთში ჩაატიალებს.
მიჰკარგავს სადღაც შორეთში ერთ-ორს,
დაბრუნდნენ უკან, არ აძლევს საშველს,
ზოგს დამარხვასაც აღარ აღირსებს, -
შეუბრალებლად მიაკლავს სალ კლდეს.
დაარბევს ქარი ფოთოლთა კრებას,
თავის ტუსაღებს თავს დასტრიალებს,
ჩვენც მივდევთ იმის შეუვალ ნებას,
გულში ვიბრუნებთ სევდის ხვიარებს.
მაგრამ ხომ არის ფოთოლიც "ოხრა",
რომ არ ნებდება ქარებს, ფირალებს,
ზეცაში ეძებს ის თავის ბოლოს,
მზეთამზესავით ცაში ბრდღვიალებს.
No comments:
Post a Comment