მიჯნურობაც ეს არის?! (სახუმარო მამაკაცებს)

ტაჯმაჰალი რომ აუგო
ცოლს, შემოსილს სუდარით,
სამუდამო სიყვარულის
ცად უგზავნა უსტარი,
სვეტები და დარბაზები
საგალობლებს მღერიან, —
დავიწყებას არ მიეცეს
დღეს, ვინც ფეხთა მტვერია.
ოქროს ლაგამ-უნაგირით
გაფრენილა მერანი,
რომ აუწყოს დედამიწას,
მიჯნურობა ეს არის!
ტატომ დადგა უკვდავების
ძეგლი ღვრია ლექსებით,
ჭავჭავაძის ქალის ბანზე
აჭიკჭიკა მერცხლები.
ვარდ-ყვავილებს სძღვნიდა ნიკო,
ცად იჭერდა თადარიგს,
მისი მუზა სულ სხვა იყო,
ქალი - განსჯის საგანი,
გვხიბლავს ფრანგი მსახიობის
მოქათქათე ნატურა,
ფიროსმანის ნახატებში
გედივით რომ დაცურავს.
ავთანდილის, ტარიელის
არ გამტყდარა პირობა,
ცისქვეშეთში ინაპირეს,
არ ქმნეს საქმემცირობა,
გრძნეულ ქაჯთა ტყვეობიდან
გამოიხსნეს მნათობი,
თავს სწირავდნენ დიდ სიყვარულს,
მეგობრობით, კაცობით.
თქვენ რა ღმერთი გაგწყრომიათ,
ამ ბედნიერ ხანაში,
ტრფობისა და დაგვის კერპი
რომ გასვარეთ ტალახში,
სულს არ დათმობთ ნაზ ამბორში,
ცეცხლს ვერ ანთებთ კერაზე,
ქალი, მნათობთ  თანამდგომი,
ჯორ-ცხენივით შეკაზმეთ!