ორი სიცოცხლე მოგცა შენ ღმერთმა
(ამქვეყნიური ტვირთად ატარე),
მგოსანო ცის და მგოსანო მიწის,
თავს მამა ღმერთის კალთას აფარებ.
შენს გულის სითბოს გვიგზავნი სხივად,
შენი ცრემლები წვიმის წვეთია,
თუ საყვარელი სამშობლო მთების
თეთრი ქუდია, თავს რომ გდებია.
ცივი ფიფქები ცვივა ალმასებრ,
როცა წუხილი შეგიპყრობს, გიჭირს,
ფიცის გამტეხთა მსხვერპლი გამხდარა
ეს ერთი ბეწო ნაგლეჯი მიწის,
მაგრამ ვიცი, რომ გვიფარავს ზეცა,
შენი თვალები ვარსკვლავებს ჰგვანან,
გზას გვინათებენ უკუნეთ ბნელში
ჩვენთვის შექმნილი გმირების მსგავსად.
წუხს ის მდინარე, შენ რომ ეტრფოდი,
წუხს თბილისი და ყაყაჩოს ველი,
"ბიჭო, გოგია", შენ რომ გიყვარდა
ლურჯი იები ხელგაშლით გელის.
No comments:
Post a Comment