ნატყვიარს ბალახით ავივსებ,
ჩემს სენთან ბრძოლასაც გავმართავ,
ვიცი, რომ ლოცვები მიშველის, -
მხდალი და მშიშარა არა ვარ.
მაწუხებს დარდები ათასი,
ფიზიკურ ტკივილებს ავიტან,
სულს ვითქვამ მწყურვალი ბავშვივით
და ვმალავ იარებს ტანისას.
არ მინდა მილეთმა იცოდეს,
გულში რომ ხანძარი გიზგიზებს,
ჭირია ასი და ათასი, -
წვეთწვეთად სატანჯველს მიმძიმებს.
ცხოვრება წლებისგან დავბერტყე,
უაზროდ გაქრა და წავიდა,
სიხარულს სხვას დავესესხები,
მერე კი დავიწყებ თავიდან...
ყვავილებს შევხარი მაისის,
წითელი ვარდები მელიან.
გაზაფხულს ჩავიფენ თვალებში,
ვიცი, რომ დარდებიც ქრებიან.
No comments:
Post a Comment