გულზე მეცემა წვიმის წვეთები,
ღრმა ორმოს გათხრის, ტკივილად რჩება,
ცამ დაგვახურა ნაღველის ქუდი,
თითქოს ჩიტებსაც აღარ სურთ ფრენა.
ღრმა მწუხარებით დახრიან თავებს
ალვები, ძირს სცემს მუხის ტოტები,
ქართველ ვაჟკაცებს სამშობლოს მიწა,
გულზე ედებათ, აწევთ ლოდები.
მამლუქობას ჩვენ ვეღარ მოვიშლით,
სისხლში გვაქვს, ტვირთი გავწიოთ უნდა,
რამდენი გმირი, რამდენი მსხვერპლი...
ქართველმა უნდა იტიროს მუდამ...
No comments:
Post a Comment