მე დავაბიჯებ მარტოსული, პილიგრიმივით,
მინდა ვარსკვლავებს გამოვუტყდე, მკრთალსახიანებს...
არ გაიგონოს კაცის ყურმა, რადგან მაშინვე
გულისთქმას ენა ბოროტებით გაანიავებს.
ზღვას მინდა ვუთხრა ჩემი დარდი, მინდვრებს, ლელიანს...
ნაძვნარს და ველებს, ოქროყანებს, ჩემზე მზრუნველებს,
მეც ხომ ბუნების ნაწილი ვარ, ის თუ გამიგებს, -
ადამიანებს თითქოს გული დაუზიანეს,
უღმერთოების მსხვერპლი არის ჩვენი ქვეყანა, -
პირში გიცინის, პირს უკან კი - გაგაქიაქებს.
მე დავაბიჯებ მარტოსული დედამიწაზე...
ჩემს დარდებს მხოლოდ ვარსკვლავებს თუ გავუზიარებ...
No comments:
Post a Comment