ზამთრის ღამეებს ჩამოვკიდებ სარეცხის ნაცვლად
და როგორც ქარი, მის გაშრობას დაველოდები,
თოვლმა მუხლებში ჩამიხერგა სიცივე, დაღლა,
გაყინულ მიწას მოჰფენია სევდის ტოტები.
ბებერი ძვლების ჭახა-ჭუხი იზიდავს ნადირს...
(ახლა კი ვხვდები, რატომ უყვართ მოხუცებს ძაღლი),
ზამთრიდან ზამთარს გამოვატან თებერვლის ამინდს,
შენს გულშიც მოთოვს... მე კი ძაღლებს ვუმზადებ სადილს...
No comments:
Post a Comment