ქარს გამოვატან ოცნების ნისლებს,
იქნებ გაიგო, როგორ მწყურიხარ,
მთვარეზე დავდგამ ცისფერ გალიას, -
შიგ ჩაკეტილი ოქროს ჩიტი ვარ.
ღამის სიზმრებსაც მოგიძღვნი, კარგო,
წვიმის წვეთებსაც ავკინძავ მძივად
და ჩამოვკიდებ სოსნის ფურცლებზე, -
იისფერ ყვავილს მიძღვნიდი ხშირად.
მოვქარგავ ვარსკვლავს, დავარქმევ სახელს,
რომლის ხსენებაც დამტანჯავს ძლიერ,
მიტოვებული სახლის კარი ვარ
და ქარის ხმაზე ვჭრიალებ ისევ...
No comments:
Post a Comment