მთელი ცხოვრება მივათრევ ჩემს გვამს,
შენამდე, ღმერთო, შორია კიდევ...
ხან გონს ვეტრფოდი ფილოსოფოსთა,
ხან ზიარებით ხიდები ვკიდე.
ჭია-მაიას ფრთებით ვიფრინე,
ფეხით დავმტვერე პურის თავთავი,
რომ გაეღვიძა ჩემში სიკეთეს,
რომ ბოროტების მეკლა სათავე.
მაგრამ ძნელია ეშმაკთან ბრძოლა, -
უფსკრულის პირზე ვიდექი ბევრჯერ,
სული ვტანჯე და ხორცი ვაწამე,
რომ ბეწვის ხიდზე გამევლო შენკენ
და მოვსულიყავ, ღმერთო, შენამდე,
შენს თბილ კალთაში ჩამედო თავი,
ტანთ გადამეცვა რწმენის მანტია,
ამომეშანთა ცუდი და ავი.
სანთელ-საკმეველს დავანთებ გზაში,
თან გამოვყვები, როგორც თოლია,
ცაში დაკიდულ იალქანს ვგავარ,
ქარის მობერვას რომ აჰყოლია.
No comments:
Post a Comment