ბალახმა გადაუარა ვენახს, ბოსტანს და საყანეს,
წყალი, ჰაერი მოაკლდა თესლს, ცივ მიწაში ჩანაგდებს,
-სადა ხარ, ჩემო მერცხალო, რად არ აშენებ ბუდეებს?
-სახლებს პატრონი არა ჰყავს, ვინ ააშენებს ზღუდეებს,
მტერმა რომ ვეღარ დალეწოს, აღარ წაიქცეს საყანე,
კვლავ უპატრონოდ არ დარჩეს ჩვენი სახლი და სახარე,
მოგელი ჩემო გლეხკაცო, მკლავღონიერო, ვაჟკაცო,
ქებათა-ქება იმ მიწას, შენ რომ კვლავ უნდა ახარო,
მოფრინდი ჩემო მერცხალო და გაზაფხული გვახარე,
აღარ დარჩება საჯიჯგნად ჩვენი მიწა და საყანე,
დაიზრდებიან ბარტყები, ერდოზე შემოსხდებიან,
აკვანში მძინარ პატარას ჭიკჭიკით ლექსებს ეტყვიან,
პირველ სიმღერას უმღერენ ღვთის სადიდებლად მსხდარები,
შენ გაგიმარჯოს პატარავ, ღმერთმა გიკურთხოს მკლავები!
No comments:
Post a Comment