არავის ვუნდოდი, არავინ მინდოდა,
ამიტომ მციოდა, ძალიან მციოდა,
სამყარო ჩაერთო უცნაურ თამაშში,
მეფე ამ სამყაროს გამხდარა ბაყაყი
და აღარც მწყერის ხმა გაისმის ჭალაში,
და აღარც ყაყაჩო წითლდება ყანაში,
ყინულმა იმატა უსულო გულებში,
ცრემლიც არ მოწვეთავს დედების უბეში.
„ყინულმა იმატა უსულო გულებში“
სულიან გულებსაც დაეტყო ზამთარი,
ხანდახან მგონია, საშველი არ არის;
ზაფხული მინდა და არ მიყვარს ზამთარი,
მზე მინდა და ხალხი – ღიმილით გამთბარი..
24,12,2020, ავტ. ლელა პავლიაშვილი
No comments:
Post a Comment