სულში ჩამომდგარა დეკემბერი,
ჩემი უხილავი სევდა,
ვეღარ გადავლახე ბარიერი,
მიყვარხარ, რომ უნდა მთქვა.
ფოთლებს აერიათ გზა და კვალი,
ფეხქვეშ დამეფინენ ნოხად,
ვუთხარი, გარეთ დგას დეკემბერი,
ახლა ველოდები თოვას.
და აგერ, ფიფქებიც შემოფრინდნენ,
შესცივდათ თოვლის ქვეშ ფოთლებს,
ღმერთო, მომივლინე გაზაფხული,
სევდისგან საშველი მომცეს.
No comments:
Post a Comment