დაუკიდო მზე და მთვარე ლურჯ ღრუბელთა ამალით,
მისთვის მაინც ცოტა არის, გეტყვის: მეტი შეგეძლო,
მე პატივი უნდა მერგოს ვით ლომების მეფესო.
ზოგს კი სახე სულ უცინის, ერთიანად ღიმილობს,
მის თვალებში ისახება იები და ღიღილო,
შემოივლის დედამიწას, უყვარს ზეცა ფერადი,
და მის ხმაში ისმის მხოლოდ მადლობები ჟღერადი.
No comments:
Post a Comment