გზაზე ერთხელ სიკვდილს შევხვდი,
უსაშველოდ დაღლილს, ბებერს,
- ჩემი საქმე, განა, მომწონს?
ცოდვებისთვის განმაწესეს
ამ ადგილას, თუმცა ბევრი
ნატრობს ახლა საქმეს ასეთს,
რა დრო დადგა? - გაიცინა,
ვერ პოულობს კაცი საშველს!
მივაცილებ ზოგს ედემთან.
ჯოჯოხეთის ელით კარი
მათ, ვინც ჰყიდა ქართლის მიწა,
არ დაზოგა თვისიანი.
- შუბლზე ხელი შემოიდო
მარტოხელამ, ჩონჩხადქცეულს
ტკბილეული ჰყვარებია,
მივაწოდებ კანფეტს რჩეულს.
ვუმასპინძლე ურჩ ბერიკაცს,
რომ ასრულებს თავის სიტყვას,
კეთილს ისიც ფორას აძლევს,
ბოროტს, თავხედს არც ის იცავს.
No comments:
Post a Comment