ბებოს ნაჩუქარი კაბა
გადავიცვი იმ საღამოს,
ბამბაზიის იყო, ლურჯი,
გულს მითბობდა, კარგად მახსოვს.
მინდორში კი - მზით გაცვითე,
- მომაძახეს ყვავილებმა,
- წაგვიყვანე - მთხოვეს,- სახლში,
სანამ სულ მთლად აცივდება.
- წამოვკრიფე ყველა ერთად,
ჩემს ლურჯ კაბას შემოვასხი,
ჭრელაჭრულა თავსაფარიც
დავიმშვენე ბებოსავით,
მძივებივით ჩაიმარცვლა
დრონი მზით თუ ავი დღითა
და ის კაბა ყვავილებით
დღესაც მათბობს განჯინიდან.
No comments:
Post a Comment