ავტ. მანანა ჩიტიშვილი

ჩამავალ მზეში
სერებს ფერი ედება სოსნის,
ცას გამოაყრის ვარსკვლავები
ღვთაებრივ ჭორფლად,
ვითომ მამშვიდებ აღდგომით და მეორედ მოსვლით,
მე კი ერთხელაც გამიჭირდა
ამ ქვეყნად ყოფნა.

ამოდის მთვარე,
მოციმციმე,როგორც კანდელი,
შემინდეთ ეჭვი ერთ ყარიბ და
უბრალო მგოსანს,
ამქვეყნიური ვარამის და
ტანჯვის განმცდელი,
ნეტავ რამდენი ისურვებდა
ხელახლა მოსვლას.