ნეკნებს გითვლიან, რომელიმე ამოგაცალონ,
ცრემლი მოჟონავს საქართველოს დედის უბეში,
ვხედავ, უფალი, ცოდვებიანს, დიდად არ გწყალობს.
დარდს გაუმაგრდი, შეაჩერე მტერი, უზღვავი,
შემოეხვიე ვაზის ლერწად რწმენას, ვით ჭიგოს,
წამოიმართე, გისახსოვრეს თეთრი სამოსი,
რომ როგორც უწინ, წმინდა სულით ნათელი იყო.
რომ როგორც უწინ, წმინდა სულით ნათელი იყო.
No comments:
Post a Comment