მოშრიალე ჭადრები,
სუნთქავს, ფეთქავს ლურჯი ჭალა,
საამურად სასმენი.
მოჟღურტულე ჩიტუნები
ერთურთს ეჯიბრებიან,
განა მე ვარ მარტო ტყეში,
ირემი და შველია,
მინდა "ლილე" შემოვძახო,
მადლი ვუძღვნა ცას, მიწას,
სადაც ქვეყნის დიდ წმინდანთა
ხის აკვნები დაირწა,
უხარიათ, ალბათ, დევებს
ტყეში ჩემი წანწალი,
მიყვარს მისი ანდამატი,
ყველა მისი ნათალი,
ისევ მელის, ისევ მელის
მე სამშობლოს ველები,
ყაყაჩოთა ალისფერი,
ზღვათა ლურჯი ტევრები,
ამოვკრიფავ ზურმუხტ-ლალებს,
მინდორში რომ ფენია,
სიყვარულის გვირგვინს დავწნავ,
თქვენთვის მომირთმევია.
No comments:
Post a Comment