ავტ. მაია მარუაშვილი " პანფლეტი სულის ფინანსებს სული?!"

სული თუ აგწაპნეს, ბატონო?! არის წამიერი სევდა, არის წამიერი ფიქრი, როცა ყველაფერი ცვდება... ტვირთი და მხოლოდ ტვირთი, ცხოვრება დევიზით-მოჰიკანებო, ყველა ქვეყნისა შეერთდით! კვლავ და კვლავ დავეძებ. ვკითხულობ ძველ ამბებს, გული საათივით რეკს; ვერა, ვეღარ უძლებს ტვინი ამდენ შეთითხნილ სვეს; ღმერთი მოიჩრდილავს მარჯვენს, ქუჩაში კი ვიღაც სტვენს; მინორი, მაჟორი, ზესვლა და ქვევარდნა, ერთი და იგივე დღე... აფრინე ალალი, რაც არი, არც არი... ცრემლია დღეს ჩვენი უენო წამალი; ვგრძნობ, ისევ ვიშვები მიწაზე ამბოხად, ცხოვრებამ წაგვართვა ფრთები და ვიქეცით ბატონად; ისევ ცრუ ტაროსი, ბედი თუ სვე-ბედი, ყოფნა და არყოფნის მტირალა სონეტი; დღეს შავი მანტია, ხვალ თეთრი სამოსი, ჯახირი, ჩალიჩი, ბრძოლა და ამბოხი, მიდის ეს დინება ვაით და ამბორით-იუდას ამბორით... თქვენ ალბათ მაჟორში იქნებით, ბატონო, ან იქნებ მინორში?! გიწყდებათ ცხოვრების ეს ავან-ჩავანიც და ასე გრძელდება ეს ვითომ ზღაპარი... გზა და კვლავ სავალი; მოპარული თილისმანი სადღაც ქუჩის ბოლოში, თეთრი სხივი, ვითომ სხივი, სხვა რა ფერი, რა საფერი, სხვა ალერსი, სხვა რა ხელი, სხვა რა გული, გზაა კრული. რას ველით?! რა მოგდით?! რა მოგდით?! ვეძებთ და ვერ ვპოვებთ; გთხოვთ, წამით მიმიღოთ, მიმიღოთ ისეთი, როგორიც დღესა ვარ; მისმენთ-თუმც არ იცით საიდან გეძახით; ექო და ქუხილი დღესაა, ესაა... თქვენ რომ იცოდეთ, ეს რა ცოდვა ჩაიდინეს ადამ და ევამ, აღარასოდეს, აღარასოდეს დაივიწყებდით სამოთხის კარებს და აქ კი არა დედამიწაზე, იქ, საუკუნო სასუფეველში ეძიებდით სულის განსასვენს; ექო მიწყდა და ხმა გაიხშირა; გაოცდით გატყობთ... მე კი კვლავ დღესა ვარ, ისევ ის სიმღერა და სულის კარმა, მხოლოდ ხორცის საყასბო, აზრი კი სალაყბო, ვაშლი ადამ და ევასი; რა ვქნათ?! სულია არშინი?! სულიც თუ აგწაპნეს, ბატონო?! ყიამყრალ მევახშეს ვუზომავთ არშინით ხორცის სამეტროო თავანს, ვისტუმრებთ ხალისით; ვისტუმრებთ ჩალიჩით მას, რაც გირაოთი დაგვაქვს; სული?! სული თუ აგწაპნეს, ბატონო?! მიწაზე ხელის ჭუჭყი ბატონობს. ჩვენც ვსწავლობთ ყოველ დღე ფინანსურ საკითხებს და მერე ვპატრონობთ ან იქნებ ვბატონობთ... ამაოდ... დაგვაქვს მძიმე მხრებით ოცნებაც ამაო და ისევ ერთი დღე მეორედ მთავრდება, არადა სადაო, საიდან სადაო, ცხოვრება დღითი-დღე გვიხდება სადაო; სული?! სული ვერ აგვწაპნეს, ბატონო! ! !