Московский парк, Ия Диаконидзе (მოსკოვური პარკი, თარგმანი მაია დიაკონიძისა)

Московский парк, он для меня волшебный,
По вечерам наведаюсь к нему,
Цветущей липы запах незабвенный,
Разносится, кружится по ветру.

Сяду и замру на старой лавке,
Усталость сбросив, аромат вдохну,
Всплывут картины детства в старом парке,
Растрогавшись, слезу я с глаз смахну.

И вспомнится Тбилисский старый дворик,
Мне десять лет, мы бегаем с сестрой,
И голос мамы нам, беспечным, вторит,
"Уж поздно дети, вам пора домой!"

Сижу, листаю памяти страницы,
На скрипке пилит молодой сверчок,
Мне б заблудиться в маминых ресницах,
Уткнувшись тихо в теплое плечо.



მოსკოვური პარკი, - ჯადოსნური ჩემთვის,
საღამოხანს ხშირად ვესტუმრები მას,
აყვავებულ ცაცხვთა ჩაუქრობი ცეცხლი
სურნელების ფრქვევით მიმოყვება ქარს.

გავრინდდები სკამზე, ჩამოვფერთხავ წამით
დაღლილობას, სურნელს ჩავისუნთქავ ღრმად,
ყრმობის სურათები აცურდება თვალწინ,
გულისაჩუყებით ამიცრემლებს თვალს.

გავიხსენებ თბილისს, ძველ პატარა ეზოს,
დასთან ერთად ვცელქობ, სულ ათი წლის ვარ,
- გვიანია ერთობ, შინ შემოდით, გეყოთ!
 - უზრუნველებს გვესმის დედის ტკბილი ხმა.

ვზივარ, ვფურცლავ ხსოვნის გადაცრეცილ ფურცლებს,
ვიოლინოს ხერხავს ჭიჭნობელი ყრმა,
დედის წამწამებში ჩავიკარგო, მინდა,
წყნარად მივეხუტო მის უთბილეს მხარს.











,