ფარშევანგივით გაგვიშლია ჭრელი ბუმბული,
შუქი გვიზიდავს, შიშებსა გვგვრის ღამე ყულმუხი,
ბრჭყვიალა ქვების ყურებით თუ გვღალატობს გონი,
შრომას და ჯაფას ვამჯობინებთ უსაქმოდ რონინს.
ცოდნის არ ვიცით და არც გვინდა გავიგოთ ფასი,
გვგონია, ბედი თან დაგვყვება კრული და ნავსი
და თანაც ვფიქრობთ, რადა ვცხოვრობთ ჩვენ ასე ცუდად?!
ვერ ვხვდებით, ვკარგავთ, აზროვნების, სიფხიზლის უნარს.
No comments:
Post a Comment