თუხთუხებს ქვაბი ჯოჯოხეთის,
კოვზს ურევს ჯოჯო,
მოაჭენებენ ეტლს ქაჯები,
უსხედან კოფოს,
სული მტირალი დასტრიალებს
ქვაბს, ამას ვხედავ,
ჩაგდებულთაგან ერთ-ერთისა
თუ არის დედა?!
- იხსენი, ღმერთო, მისი სული,
- ღაღადებს მხოლოდ,
- ჩვენი არისო, არ დავთმობთო,
- არ წყვეტენ ქოთქოთს
ეშმაკები და წითელ თვალთა
კაშკაშებს შუქი,
- დედის ლოცვა თუ ამოიყვანს!
- ვაგრძელებ წუხილს.
განიხვნა უცებ ზეცის კარი,
გაშეშდა ყველა
და თეთრი შუქი შეუერთდა
ქვაბთაგან ზენარს.
No comments:
Post a Comment