ხელდასხმით ერთის ნუთუ ეს ხდება?
ტყავი გააძრეს საჯიშე მერანს,
დაღლილ-დაქანცულს ძლივს მიაქვს თავი,
არ შეარჩინეს მტკაველი ბალნის.
ვატყობ, რომ ასე იოლად საქმეს
ვერ გააკეთებს ერთი, თუნდ მავნე,
რომ არა ჰყავდეს ნაფიცი ძმები,
ცხენს ამატებენ საპალნეს გზნებით.
თანაც მისცხებენ წიხლს, - დროზე წადი,
თავზე რომც გედგას სიცხე და ხვატი!
- მერანიც გზაზე მორჩილად მიდის,
ქვეყნის და ხალხის მასა აქვს რიდი,
მაგრამ ოდესღაც აიშვებს აღვირს,
თუ კი იპოვის უებრო მხედარს,
ცაში გაფრენის დღეც დაუდგება,
ღმერთო, გაძლება მიეცი მერანს!
No comments:
Post a Comment