მოდის გოგო - შემოდგომა

სურას ყელში ამოვართვი

რაკრაკა ხმა, სანაძლეოდ,

რომ წარვუძღვე ლხინს და ნადიმს,
სიყვარულით გული ზეობს.

მოგოგმანებს გზაზე გოგო,
მზის სხივების დასადარი,

ჩურჩხელების აცმა მოაქვს,
ჩირეულიც ათასგვარი.
აკიდოზე ჭრელაჭრულა
შემოდგომა აუწყვია,
მოდის გოგო - შემოდგომა,
არ აქო, რა ნამუსია!
შარიშურობს იქვე ჩალა,

მოსავალი აუღიათ,

შიგ ბოჩოლა დარჩენილა,

ჩალასა ჭამს, ალბათ შია,
შიგადაშიგ თანაც ზმუის, -
რქაწითელი მარანშია,
ძოწეული, ლალი, ქარვა,
ჯერ არ მაჭრობს, ბადაგშია.

სურას ყელში ამოვართვი

რაკრაკა ხმა, სანაძლეოდ,

ჩემსას მაინც  იმისი სჯობს,

ღვინით სავსე თასში მზეობს.