ხან ტორტმანით და ხან იმედით ვაგრძელებთ ნაბიჯს,
დაგვეკიდება ზოგჯერ გულთან ტყვია და მჭიდი
და ამ ცხოვრების მღვრიე წყალთან ვუნდებით ჭიდილს.
ასინათლდება ზეცის კიდე, როგორც თოლია,
მოწყურებული ბავშვებივით მივაპყრობთ თვალებს,
მაგრამ სინათლე სულ ყოველთვის კარგი როდია,
კაშკაშა შუქი გვაბრმავებს და გვიხურავს არეს.
No comments:
Post a Comment