ვერა ვზიდე კიდით-კიდე
ტვირთი, რომლის თრევაც ვინდე,
არ ყოფილა სახუმარო,
შვილებს სამშობლოსთვის ზრდიდე,
მტერი თვალებს რომ არ მთხრიდეს,
ავიფარე ზოგჯერ რიდე,
დავიკარი ხელზე მეში,
ვაგუზგუზე კერა შეშით,
გაჭირვებას გავუძელი,
არ ვიცვალე მაინც ფერი,
საჭრეთელით ქვები ვჭერი,
ავამღერე ღვინით ქვევრი,
მაინც სხვაგან ჯობიაო,
გაიძახის, როგორც გერი,
რჩება მიწა ცარიელი,
გაგვწყრომია ზეციერი,
მგონი, ტვირთიც ტყუილად ვზიდე, -
ხელში შემრჩა კვეყნის კიდე.
No comments:
Post a Comment