სამზეოში ვარ ნამდვილად,
ჩემი მოძმენი მიცვნია,
გატიხრეს, ორად გააპეს,
ტიხარს ტიხარი მიჯრია,
ვერ დააშორეს, ვერ დანთქეს,
სული შემორჩა ქართული,
ისევ მღერიან ქართულად,
არ ავიწყდებათ წარსული,
სამზეოში ვარ ნამდვილად, -
"ბანა" ბანაობს სხივებში,
"ოშკი" ისევე "ოშკია",
თუმც შეუკრიათ კირთებით.
გატიხრეს, ორად გააპეს,
ტიხარი ტიხარს მიჯრია,
კვლავ შემომცქერის ქართველი,
გულწრფელი მზერით მიცვნია,
თვალებში, სულის სარკეში,
არეკლილია წარსული,
როგორ მომავალს გვიქადის,
ნეტავ, ეშმა და ავსული?
სულისთქმასა და სულმოთქმას
რით ვერ ვეღირსეთ აქამდე,
ქართველმა ამოისუნთქოს,
აღარ მოენგრეს ცათა ბჭე.
ორივე მხარეს მზის სხივი
ერთნაირ მოეფინება,
ზეცა ზეობს და მზეთამზეს
სჭირს ორივეთა ჭირობა,
არ გასცვეთოდეთ ჩვენს გმირებს
ხმალი, - დაურჩეთ ქარქაშში,
შოთას სიტყვები, ნაფერი,
გადადის ახალ ფაზაში.
მტერს გასტეხოდეს ვადაში
ხანჯალი, ძმათა ტიხარი,
მესხეთს ფარავდეს თამარის
ლოცვა და თვალთა ისარი.
No comments:
Post a Comment