ოპტიმისტს

ვისთვის კარი ღიაა, ვისთვის - მუდამ დახშული,

ეს ქვეყანა ზოგისთვის სამოთხეა აღთქმული,

ზოგს კი სორო არგუნეს, ზედ დაჰკიდეს გიდელი,

სავსე არის ვარამით ქვეყნის კიდით-კიდემდე,

არავის არ უტოკავს ძარღვი იმის დამნახავს,

რაც აზიდა, დაღლიდა აქლემების ქარავანს,

ვისთვის ქარი სიოა, სიყვარულის მითების, 

ვიღაცისთვის -  გრიგალი, დაკრუნჩხვია თითები,

მაინც გულს რომ არ იტეხს, დაეხმაროს მზად არის,

იმას, ვისაც შია და გულს უწუხებს ზამთარი,

განაჩენიც ეს არის, მისთვის მზე - საფიცარი, -

სამშობლოს ცას შეჰხარის, შევხედე და ვიცანი.