ტრიალებდა ჯარა,
მტერი გვედგა ჯარად,
უხაროდათ თავთა
მარგილებზე აცმა,
ქართველების გვემა,
გოლგოთა და ჯვარცმა.
მოყვრად მოსულს, ვითომ,
ჩალმოსნები სძაგდა,
რაც რომ დღე დაგვადგა, -
მკვდარიც ფეხზე ადგა,
არ უქნია მავანს,
მხნედ იქნევდა არგანს,
დღესაც იმას შვრება, -
რაც გვიკეთა მანამ.
თუ სჯობს, ნეტავ, ართქმა,
რა დღეშიც ვართ ახლა?
ომში, ოღონდ უხმოდ
დედა მიწა გვიხმობს,
არ სმენიათ თითქოს,
ზოგი ყურებს იცობს,
ზოგი არც კი გვიცნობს
და ტრიალებს ჯარა,
ზოგი იწვევს შამანს,
ზოგს კი მოსწონს კიბო,
წითელია მიტომ,
ნაფლეთებად ყრია
ფიროსმანის ტილო,
ზოგს პარიზში მიაქვს,
ზოგიც ბუდეს იწყობს,
დავიწყნია ყველას
შოთაცა და ნიკოც.
No comments:
Post a Comment