ბიჭს, რომელზედაც მინდა მოგიყვეთ, ვანო ერქვა და არც ისე დიდი იყო, მაგრამ თავისი თავი დიდი ეგონა და ყველას დიდკაცურად ელაპარაკებოდა. აი, მაგალითად, - ბიჭო, მოდი შენ აქ, თხილი გამირჩიე და მაჭამე! - უფროსებს ეცინებოდათ მის საქციელზე, მიდიდოდნენ პატარა ვანოსთან, თხილს დაუმტვრევდნენ, დაურჩევდნენ და მიაწოდებდნენ. ისიც სიამოვნებით და თვალების ნაბვით მიირთმევდა. თავის ტოლებს რომ ასე ელაპარაკებოდა, არც მათ სწყინდათ, იმიტომ რომ მისი საქციელი ჩვეულებრივი ეგონათ, ისინიც ერთი ნამცეცები იყვნენ. თხილის გატეხვა მათაც ისევე უჭირდათ, როგორც ვანოს. ხან ხელში დაირტყავდნენ ქვას, გასხლტებოდა თხილი, ხან გარჩევის დროს თითებს დაიწიწკნიდნენ, მოკლედ, როცა ვანოს თხილის ჭამა მოუნდებოდა, დიდი ვაი-ვუშველებელი იდგა ხოლმე ეზოში. დედა, მამა, ბებია და პაპა შორიდან უთვალთვალებდნენ და ერთ დღესაც გადაწყვიტეს ბიჭისთვის ჭკუა ესწავლებინათ. თხილის მაგივრად კაკალი გამოუტანეს საჭმელად. ვანო ბიჭი მიხვდა, რომ მისი ტოლები და მასზე პატარები კაკალს ვერ დაუმტვრევდნენ, უფროსებისთვის უნდა მიემართა. ორღობეში ბიჭებმა გაიარეს. - მოდით აქ, კაკალი გამიტეხეთ! - დაუძახა ბიჭმა ომახიანად. ეს ხმა საიდან ისმისო, გაუკვირდათ ბიჭებს, თითქოს ვერ დაინახეს ვანო, ჩაიარეს. ახლა მატუაანთ ციცინო გამოჩნდა, ეზოში შემოვიდა, დილარა ბებიას საქსოვი ჩხირები სთხოვა. მასაც დაუძახა ვანომ, - მოდი, კაკალი გამიტეხეო. იმანაც, ვითომ ვერ დაინახა, ბიჭუნას არ მიაქცია ყურადღება. ნუთუ ვერ მხედავენო? გაიფიქრა ვანო ბიჭმა და იქვე მდგომ და-ძმებს უბრძანა, კაკალი დაამტვრიეთო. მიესივნენ პატარები, მაგრამ კაკალს ვერაფერი უქნეს. კეთილი ინება ვანო ბიჭმა და ქვას თვითონ მოჰკიდა ხელი. კაკაკლს ადგილი შეურჩია და დაჰკრა. გატყდა კაკალი, ვანო-ბიჭს არც ხელი უტკენია და არც ფეხი. ეს რა კარგი ყოფილა, კაკლის გატეხვაო. მიადგა, ამტვრია და ამტვრია, პატარებს დაურიგა. უფროსები შორიდან შესცქეროდნენ ბიჭს და გული სიხარულით ევსებოდათ. მას მერე ბიჭუნა თხილს და კაკალს თვითონ ამტვრევს, არჩევს, სხვებსაც ურიგებს და თვითონაც ჭამს.
5/30/19 9:30 AM
No comments:
Post a Comment