ჩემო ყანავ და ვენახო,
ამ სიყვარულით ვარსებობ,
ცამდე ასული მენახოთ.
როგორც მარგალიტს მოგივლით,
თქვენი ცრემლებით ვიტირებ,
ნუ მიღალატებთ ნურასდროს,
ატარეთ ქვეყნის სიმძიმე
თქვენს მტევანებს ნაზად დავკოცნი,
ქარვის მძივებად ავასხავ,
ვიცი, თქვენც ასე გიყვარვართ,
სიუხვის კალთას დამასხამთ.
No comments:
Post a Comment