გაშალა ფრთები,
მაგრამ ქვა დაჰკრეს,
დაენარცხა უსულოდ მიწას,
ბარტყებს უღონოდ დაუღიათ
დიდრონი პირი,
დედას ელიან, მისტირიან, -
ძალიან შიათ.
ვერ მოფრინდება, -
უგულობის გამხდარა მსხვერპლი,
დედა პატრონი, დედა-გული,
დედა-მზისდარი...
ზეცა ნელ-ნელა ინამება უმწეო ცრემლით,
მალე მიწყდება ბარტყების ხმაც...
ჯავრობს ცისკარი.
No comments:
Post a Comment