მე ამ ცხოვრების ხაფანგში გაბმულს,
გადამავიწყდა კიდეც ლექსები,
დაჭრილ ხარივით ვერ ვცდები მიწას, -
საყვარელივით ვეალერსები.
სულის საოხად მე არ მცალია, -
დაჭრილ იარებს უნდა შეხვევა,
ფიზიკურ ტკივილს რა უჭირს მხოლოდ,
სულის ტკივილიც მას ზედ ედება.
და მშვიდი პოზით მიყურებს ხალხი...
უგრძნობი მზერით ყველაფერს ხვდები...
არც შენ არა გაქვს არავის დარდი,
შენი ტკივილიც რომ არის შენი.
No comments:
Post a Comment