ღილებივით აკინძული მთებით,
შენ სამშობლოვ, ცისკრით მომეგებები,
მე კი შენზე ოცნებებით ვკვდები...
ნუთუ არის ამ ქვეყანად ასეთი,
ცა ფირუზი, ალისფერი დილა,
კლდეებიდან ნაკადულებს მოველი,
ზამთრის ველზე ყაყაჩოებს სძინავს.
აინთება აისი და მზე-ქალა
სხივებს დაღვრის, მხოლოდ მიწას ცივა,
შენ მამულო, ყველას მოგვეფერები,
მე კი შენი სიყვარული მტკივა.
No comments:
Post a Comment