გარინდულია მეტეხის ხიდი,
მტკვარს უხილავი დიდება ათრობს
გარს შემორტყმული ქალაქის დიდის.
მტერს და მოყვარეს უხვდება მედგრად,
თავს არ დაუხრის ომების დესპანს,
ხოლო სიკეთის გვირგვინით ამკობს,
ვისაც სამშობლოს სიავე ნესტრავს.
ისევ დაისხავს დიდების მარცვლებს
ვაზი, სიტკბოთი თბილისს რომ ავსებს,
კვლავ გაიზრდება ათასი გმირი,
დედა ქართლისა დალოცავს მნახველს.
No comments:
Post a Comment