ქარსაც ხომ სწყურია
ვიღაცას უყვარდეს,
ამიტომ, ხანდახან
ქარებიც ტირიან,
სიმწრით და ტკივილით
დაგლეჯენ ყვავილებს,
ერთადერთს, სასურველს,
გრძნობით მისტირიან,
ეძებენ, ნახავენ,
შეხსნიან საკინძეს,
არც კი ახსენდებათ
თავისი ავი ზნე,
ცელქ სიოდ იქცევა
გრიგალი აშარი,
ყელ-ყურს შეჰფოფინებს...
თმებიდან ჩამოხსნა
ლამაზი თავშალი...
No comments:
Post a Comment