ჩამოეშვება დღე-ღამის ფარდა
და გამჭვირვალე ცათა ღრუბელში
მე დავინახავ რაღაცა ახალს,
რამაც მომგვაროს უნდა ნუგეში,
ღმერთს, ტახტზე დამჯდარს,
სამყაროს შემქმნელს...
ცის კიდობანზე მზესავით ელავს,
თავზე შემეხო სიკეთის ხელით,
გაზაფხულისას ვემსგავსე მერცხალს!
აუხსნელია ჩემი სიზმარი,
აუხსნელია სიტვების გემო,
რომელიც მადევს გულის პერანგად, -
ღვთის სადიდებლად ლექსი რომ ვწერო.
No comments:
Post a Comment