8 მარტი რომ მოელოცა,
ქარი გზაში დაგვეწია,
ჯერ თვალებში შემოგვხედა,
მერე თმებზე დაგვეკიდა.
სახლში მისვლა არ გვცალა, -
ფანჯრის მინა აწკრიალა,
ფარდა თვალწინ გვიფრიალა,
(თვითონ უკან დაიმალა),
სირმა, ფარჩა, ატლასები
ტანზე კაბად მოგვატარა,
ცელქმა ოთახს დაუარა,
არც აცია, არც აცხელა,
ქოთნიანად ყვავილები
ჩვენს ფეხებთან ჩამობერტყა.
ბოლოს სულმთლად გაგვაოცა, -
მზის სხივები ცას ჩამოხსნა,
ოქრო-ვერცხლად რომ აქცია,
სულ თითებზე დაგვაბნია,
მერე პირი დაგვიკოცნა,
ნეტავ, ასეთია კოცნა?!
No comments:
Post a Comment