გავშიშვლებულვარ, ვით ზამთარში ხეთა ნაწილი,
ჩამომიცურდა, თმებს ვერ ფარავს თეთრი მანდილი,
აწურულ მხრებზე ძევს სიცივე, - თეთრი მანტია,
დაუფლებია სულს გაყინულს კვლავ აპათია.
აუხდენელი სურვილების მოჩანს ნაპირი,
მოლოდინი კი მდუმარეა, მეტად ხანგრძლივი,
კაცის ნაფეხურს, დათოვლილებს, წაშლის წვიმები,
ჩემს გულშიც ბჟუტავს, ვით ღადარში, მცირე იმედი...
No comments:
Post a Comment