დეკა

არ ვჩვეულვარ გულის ფხანას,

შრომით გავდგი კლდეში ფესვი,

არა ვგავარ დედოფალას,

მხრებზე დამდის ტალღა თერგის.

თავს ვევლები  ქვას და რკინას,

არწივებთან ვიყოფ ბინას,

დეკა მქვია, ვარ მთის შვილი,

ღმერთმა მომცა ჯანი, ძირი.